Το μυστικό σχέδιο απόδρασης του Ναπολέοντα με υποβρύχιο

<p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-family: arial; font-size: large; font-weight: 700; letter-spacing: -0.2px;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="background-color: white; font-family: arial; font-size: large; font-weight: 700; letter-spacing: -0.2px;"></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDt_NxyiuUvhEeA3I0UWyKSK1OUi9J__XDiKw3RU1mQTed3LIY923aAjInNOqoYwHQeNTZg1Gn9pfjNzqFoO2-sBUi0bR4F-Am9Pq_DIWhBGQjoVQ7bSbWLnGL83XWBe3OmSyA_4GLGgjZ52vWsbRXiTe8XvnEh5vwzoWVa3CjsKMWDim0vH1NcEOG-EA/s1224/nap_restored_restored.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="816" data-original-width="1224" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDt_NxyiuUvhEeA3I0UWyKSK1OUi9J__XDiKw3RU1mQTed3LIY923aAjInNOqoYwHQeNTZg1Gn9pfjNzqFoO2-sBUi0bR4F-Am9Pq_DIWhBGQjoVQ7bSbWLnGL83XWBe3OmSyA_4GLGgjZ52vWsbRXiTe8XvnEh5vwzoWVa3CjsKMWDim0vH1NcEOG-EA/w640-h426-rw/nap_restored_restored.jpeg" width="640" /></a></div><span style="background-color: white; font-family: arial; font-size: large; font-weight: 700; letter-spacing: -0.2px;"><br />Ο Tom Johnson υπήρξε από εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι εμφανίζονται στην ιστορία από το πουθενά, ή κοινώς ένας ιστορικός κομήτης.</span><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: inherit; font-family: arial; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-size: large; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;">Γεννημένος το 1772 από Ιρλανδούς γονείς, αφού έχασε τις περισσότερες ευκαιρίες που του παρουσιάσθηκαν, κατέληξε να κερδίζει τα προς το ζην ως λαθρέμπορος μέχρι την ηλικία των 12 ετών, έχοντας πραγματοποιήσει τουλάχιστον δύο θεαματικές αποδράσεις από τη φυλακή.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: inherit; font-family: arial; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-size: large; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;">Όταν ξέσπασαν οι Ναπολεόντειοι πόλεμοι, η φήμη για την τόλμη και το θράσος, τον βοήθησε να κερδίσει επάξια (παρά το βεβαρημένο ποινικό μητρώο) την θέση του οδηγού σε δύο μυστικές Βρετανικές ναυτικές αποστολές.</span></p><div class="wrap-image horizontal" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 15px -89.5938px 15px auto; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline; z-index: 9;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><img class="whsk_new_image lazyloaded" data-src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/tom-johnson.jpg" src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/tom-johnson.jpg" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline;" /></span></div><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Όμως ο Johnson φημίζεται και για ένα ακόμη παράξενο γεγονός που ανήκει στις σκοτεινές πτυχές της ιστορίας. Το 1820 (όπως αυτός ισχυρίζεται) του προσφέρθηκε το ποσό των 40.000 £ (ισοδύναμο σήμερα με περίπου 2.500.000 €) για τη διάσωση του αυτοκράτορα Ναπολέοντα, από την εξορία στο νησί της Αγίας Ελένης. Η απόδραση θα πραγματοποιείτο, αρχικά χρησιμοποιώντας αναβατόριο προκειμένου να κατέβουν την απόκρημνη πλαγιά που περιέβαλε την «φυλακή» και κατόπιν θα επιβιβάζονταν σε ζεύγος υποβρυχίων που θα περίμεναν στην ακτή.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Johnson έπρεπε να σχεδιάσει ο ίδιος τα υποβρύχια, δεδομένου ότι το σχέδιό του είχε οργανωθεί πολλές δεκαετίες πριν από την εφεύρεση του πρώτου υποβρυχίου σκάφους.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η ιστορία αρχίζει με τον ίδιο τον αυτοκράτορα ο οποίος περισσότερο από οιονδήποτε άλλον είχε προκαλέσει την ανασφάλεια των πλουσίων και είχε μετατραπεί σε τρόμο της μισής Ευρώπης. Αυτή η απαράμιλλη στρατιωτική ιδιοφυΐα, ο εισβολέας της Ρωσίας, ο κατακτητής της Ιταλίας, της Γερμανίας και της Ισπανίας, ήταν επίσης (στα Βρετανικά μάτια τουλάχιστον) το μεγαλύτερο τέρας της εποχής του.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Στα Βρετανικά σχολεία παρουσιαζόταν ως ο «μπαμπούλας» που κυνηγούσε άτακτα παιδιά ενώ στην Γαλλία ήταν ο φάρος του «σοβινισμού». Ο θρύλος του θόλωσε προσωρινά, όταν νικήθηκε αναπόφευκτα το 1814 από τον μεγάλο συνασπισμό όλων των εχθρών του, φυλακίστηκε στο μικρό ιταλικό νησί Έλβα, για να διαφύγει – να επιστρέψει στην Γαλλία – και με την διαβόητη εκστρατεία των εκατό ημερών, να ενώσει πάλι ολόκληρο το Γαλλικό Έθνος.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: inherit; font-family: arial; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-size: large; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;">Η τελική ήττα, στο Βατερλό, βρήκε τους Βρετανούς αποφασισμένους να τον εξουδετερώσουν οριστικά και προς τούτο τον εξόρισαν στην νήσο Αγ. Ελένη η οποία βρισκόταν στον Νότιο Ατλαντικό και απείχε 1.200 μίλια από την πλησιέστερη στεριά, καθιστώντας αδύνατη κάθε πιθανότητα απόδρασης.</span></p><div class="wrap-image horizontal" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 15px -89.5938px 15px auto; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline; z-index: 9;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><img class="whsk_new_image lazyloaded" data-src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/nap.jpg" src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/nap.jpg" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline;" /></span></div><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Όμως ο Ναπολέων επιβίωσε (υπομένοντας έξι καταπιεστικά χρόνια στην Αγία Ελένη, πριν τελικά υποκύψει σε καρκίνο, ή σε δηλητηρίαση από αρσενικό) και πάντα υπήρχαν σχέδια για τη διάσωση του.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Emilio Ocampo, ο οποίος περιγράφει κατατοπιστικά τα εν λόγω σχέδια στην συλλογή του, γράφει ότι «η πολιτική φιλοδοξία του Ναπολέοντα δεν πτοήθηκε από την αιχμαλωσία και οι οπαδοί του πάντα αποφασισμένοι δεν εγκατέλειψαν ποτέ τις ελπίδες να τον ελευθερώσουν». Ούτε φυσικά οι Βοναπαρτιστές υπέφεραν από έλλειψη χρημάτων. Ο αδελφός του Ναπολέοντα, Ιωσήφ, ο οποίος ήταν κάποτε βασιλιάς της Ισπανίας, είχε διαφύγει στις Ηνωμένες Πολιτείες με μια περιουσία που εκτιμάται σε 20 εκατομμύρια φράγκα.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η δημοτικότητα του αυτοκράτορα στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν τέτοια που όπως αναφέρει ο Ocampo «η Βρετανία τον εξόρισε εκατοντάδες μίλια μακριά, αλλά σε λάθος κατεύθυνση» έτσι ώστε ένας καθαρόαιμος Αμερικανός υπό την σημαία της επαναστατικής κυβέρνησης του Μπουένος Άιρες να είναι αποφασισμένος να τον σώσει.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η μεγαλύτερη απειλή, πράγματι, προήρχετο από τη Νότια Αμερική. Η Ναπολεόντειος Γαλλία ήταν η μοναδική δύναμη που προσέφερε υποστήριξη όταν η ήπειρος διεκδίκησε την ανεξαρτησία από την Ισπανία, με αποτέλεσμα ορισμένοι πατριώτες να είναι πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν την υποστήριξη μιας απόπειρας δραπέτευσης, ή ακόμη περισσότερο μια επίθεση στην Αγία Ελένη.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η προοπτική ήταν ελκυστική για τον Ναπολέοντα, καθώς αν δεν υπήρχε ελπίδα να επιστρέψει στην Ευρώπη, θα μπορούσε να ονειρεύεται την σύσταση μια νέας αυτοκρατορίας στο Μεξικό ή τη Βενεζουέλα.</span></p><div class="wrap-image horizontal" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 15px -89.5938px 15px auto; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline; z-index: 9;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><img class="whsk_new_image lazyloaded" data-src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/nap1.jpg" src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/nap1.jpg" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline;" /></span></div><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><em style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Σημερινή άποψη του οικήματος που εκρατείτο ο Ναπολέων στο Longwood</span></em></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Όταν ο αυτοκράτορας αποβιβάσθηκε το 1815 στην Αγία Ελένη, βρέθηκε αντιμέτωπος με την πιο ασφαλή φυλακή που θα μπορούσε να επινοηθεί. Το νησί ήταν πλήρως απομονωμένο, σχεδόν εξ ολοκλήρου πλαισιωμένο με βράχους και χωρίς να διαθέτει ασφαλές αγκυροβόλιο. Σε όλα τα παραπάνω προστίθεντο φρουρά, με 2.800 άνδρες και 500 κανόνια. Ο Ναπολέων κρατείτο στο Longwood, ένα ανακαινισμένο αρχοντικό, με μεγάλους κήπους στο πιο απομακρυσμένο και «καταθλιπτικό» τμήμα του νησιού.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αν και επιτρεπόταν στον αυτοκράτορα να διατηρεί συνοδεία και του είχε παρασχεθεί σχετική ελευθερία κινήσεων εντός των ορίων του Longwood, οτιδήποτε άλλο στο νησί ήταν υπό τον απόλυτο έλεγχο του κυβερνήτη της Αγίας Ελένης, Sir Hudson Lowe, του οποίου οι προοπτικές σταδιοδρομίας ήταν στενά συνδεδεμένες με την ασφάλεια του διάσημου αιχμάλωτου. Το Longwood φυλασσόταν αυστηρά και οι τυχόν επισκέπτες υποβάλλονταν σε ανάκριση και σωματικό έλεγχο πριν την επίσκεψη η οποία είχε περιορισμένη διάρκεια μέχρι την δύση του ηλίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια ολόκληρη μοίρα του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού που αποτελείτο από 11 πλοία, εκτελούσε συνεχώς περιπολίες κατά μήκος των ακτών.</span></p><div class="wrap-image horizontal" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 15px -89.5938px 15px auto; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline; z-index: 9;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><img class="whsk_new_image lazyloaded" data-src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/sir-hudson-lowe.jpg" src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/sir-hudson-lowe.jpg" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline;" /></span></div><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Sir Hudson Lowe ο διοικητής του Longwood</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ήταν τόσο μεγάλη η ανησυχία των Βρετανών να εκμηδενίσουν και την παραμικρή δυνατότητα διαφυγής, που έφθασαν στο σημείο να εγκαταστήσουν μικρές φρουρές ακόμα και στις νησίδες της Ascension και Tristan da Kounia, οι οποίες ευρίσκονταν σε απόσταση 1.200 μιλίων, προκειμένου να προλάβουν το απίθανο ενδεχόμενο τα εν λόγω ακατοίκητα ηφαιστειογενή νησιά να χρησιμοποιηθούν ως ενδιάμεσοι σταθμοί διαφυγής. Πιθανώς ουδέποτε να υπήρξε κρατούμενος τόσο καλά φρουρούμενος.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το εκπληκτικό – που ίσως δικαιώνει τις προφυλάξεις των Βρετανών – είναι ότι οι στρατιώτες που εστάλησαν ως φρουρά στην νήσο της Ascension, ανεκάλυψαν στην παραλία σημείωμα το οποίο έγραφε «ο Αυτοκράτορας ζει για πάντα». Ο Ocampo αναφέρει έναν εξαιρετικά μακρύ κατάλογο σεναρίων διάσωσης του αυτοκράτορα, ο οποίος περιλαμβάνει διάσωση με γρήγορο σκάφος, ατμόπλοιο, ακόμη και με αερόστατο.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το που ακριβώς εντάσσεται ο Tom Johnson σε αυτό το εγχείρημα είναι πολύ δύσκολο να προσδιορισθεί. Αν και επιρρεπής στην δημοσιότητα, ο Johnson ακροβατούσε μεταξύ μύθου και πραγματικότητας. Είναι ελάχιστες οι αξιόπιστες πληροφορίες για την ζωή του (ακόμη και το όνομά του πολλές φορές εμφανίζεται ανορθόγραφο ως Johnston ή Johnstone) και η βιογραφία του αποτελεί ένα συνονθύλευμα στοιχείων.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Παρ’ όλα αυτά υπάρχει ένδειξη ότι ο Johnson κατασκεύασε ένα υποβρύχιο και μάλιστα μίλησε ανοιχτά, μετά το θάνατο του Ναπολέοντα, για το σχέδιό του να το χρησιμοποιήσει. Η πιο ολοκληρωμένη περιγραφή των γεγονότων, βρίσκεται στα απομνημονεύματα του με τίτλο «Scenesand Stories of a Clergymanin Debt» που δημοσιεύθηκαν το 1835, κατά τη διάρκεια της ζωής του Johnson. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι συνάντησε τον «τυχοδιώκτη – λαθρέμπορο» στη φυλακή, όπου ο Johnson συμφώνησε να του διηγηθεί την ιστορία του. Το βιβλίο περιέχει τα απομνημονεύματα του και με βάση την υπάρχουσα αλληλογραφία επαληθεύεται η γνησιότητα, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι τα γραφόμενα δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας του.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το βιβλίο αρχίζει με μια περιγραφή των υποβρυχίων:</span></p><div class="wrap-image horizontal" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 15px -89.5938px 15px auto; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline; z-index: 9;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><img class="whsk_new_image lazyloaded" data-src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/ypobrixio.png" src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/ypobrixio.png" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline;" /></span></div><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο «Αετός» ζύγιζε 114 τόνους, είχε μήκος 84 πόδια (περίπου 25 μέτρα) και εκινείτο από δύο ατμομηχανές με ιπποδύναμη 40 ίππων έκαστη. Η «Αίτνα» (το μικρότερο υποβρύχιο) ζύγιζε 23 τόνους και είχε μήκος 40 πόδια (περίπου 12 μέτρα). Τα δύο σκάφη επανδρώνονταν από πλήρωμα 30 επιλεγμένων ανδρών συνολικά, εκ των οποίων οι τέσσερις ήσαν μηχανικοί. Επίσης ήσαν εξοπλισμένα με 20 τορπίλες (θαλάσσιες νάρκες) σε περίπτωση εμπλοκής με τα περιπολούντα πλοία.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η αφήγηση εστιάζει στην διόλου ευκαταφρόνητη δυσκολία για το πώς δύο μικρά σκάφη θα πραγματοποιούσαν το ταξίδι νότια της Αγίας Ελένης και ποιες κινήσεις έπρεπε να γίνουν ώστε να παραμείνουν αθέατα κατά την άφιξή τους στα παράλια του νησιού – η «Αίτνα» θα προσέγγιζε τόσο κοντά στην ακτή που θα έπρεπε να είναι ενισχυμένη στην άτρακτο με επιστρώσεις φελλού προκειμένου να προφυλαχθεί από τους βράχους στην ακτή.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το σχέδιο στη συνέχεια αναφέρει την ανάγκη χρήσης ενός αναβατορίου (μικρή καρέκλα με μηχανισμό ανύψωσης) το οποίο θα χρησίμευε για την απρόσκοπτη κατάβαση του Ναπολέοντα. Γράφει ο Johnson:</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><em style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">«……..απαιτείται να εξηγήσω το σχέδιο στην Μεγαλειότητά του……προτείνω όπως συγκεκριμένη ώρα ένας αμαξάς θα πρέπει να μπεί στο σπίτι……και προς τούτο η Μεγαλειότητά του πρέπει να εφοδιαστεί με στολή αμαξά, όπως και εγώ με ανάλογη στολή, έτσι ώστε να προσομοιάζουμε σαν αμαξάς με τον συνοδό του……κατόπιν πρέπει να αποφύγουμε τον εντοπισμό από τα περιπολούντα πλοία τα οποία ελέγχουν τα επικίνδυνα σημεία κατάβασης και την κατάλληλη στιγμή θα πετάξω το σχοινί κάτω σε κάποιον έμπιστο συνεργάτη και αφού επιβιβασθούμε εγώ και η εξοχότητά του θα αρχίσει η κατάβαση του αναβατορίου».</span></em></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Σύμφωνα με τον Johnson η απόδραση έπρεπε να ολοκληρωθεί τα μεσάνυχτα, με τον αυτοκράτορα να έχει επιβιβασθεί στην Αίτνα, κατόπιν να μεταφερόταν στον μεγαλύτερο Αετό και μετά τα δύο υποβρύχια θα απέπλεαν (ήταν εξοπλισμένα με πτυσσόμενους ιστούς και μηχανές).</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Όπως είχε υπολογίσει κανένα πλοίο δεν ήταν ικανό να εμποδίσει τον διάπλου, καθότι σε περίπτωση επίθεσης θα αναδίπλωνε πανιά και ιστούς και θα καταδυόταν (η όλη διαδικασία διαρκούσε περίπου 40 λεπτά). Κάτω δε από την θάλασσα θα περίμενε τον εχθρό και κατόπιν θα εξαπέλυε την τορπίλη.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η ιστορία του Johnson έχει κάποια βάση καθότι ο μαρκήσιος Charles de Montholon (Γάλλος στρατηγός ο οποίος ακολούθησε τον Ναπολέοντα στην εξορία) εξέδωσε ένα βιβλίο με τις αναμνήσεις του από την εξορία, στο οποίο γράφει για μία ομάδα Γάλλων φίλων οι οποίοι σχεδίαζαν να σώσουν τον Ναπολέοντα «με υποβρύχιο» και σε άλλο σημείο του βιβλίου του αναφέρει το ποσό των έξι χιλιάδων λουδοβίκειων (περίπου 750.000 €) τα οποία δαπανήθηκαν για το σκάφος.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Τα «Ναυτικά Χρονικά» (Naval Chronicle) το 1833 (πριν την έκδοση του βιβλίου του μαρκησίου) αναφέρουν και συνδέουν τον Johnson με ένα σχέδιο υποβρυχίου με το ποσόν να ανέρχεται στις 40.000 £ (περίπου 3.000.000 €) πληρωτέο κατά την καθέλκυση του σκάφους. Επίσης μία άλλη πηγή η «Ιστορική συλλογή εγκληματικών φυσιογνωμιών» (Historical Gallery of CriminalPortraitures) το 1823 αποκαλύπτει τον λόγο που ο Johnson ενεπλάκη στην κατασκευή του υποβρυχίου……πριν 15 έτη όταν μαίνονταν οι Ναπολεόντειοι πόλεμοι ο Johnson εργάσθηκε με τον διάσημο Robert Fulton, Αμερικανό μηχανικό ο οποίος είχε έλθει στην Αγγλία για να πουλήσει τα σχέδιά του για ένα υποβρύχιο σκάφος.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αυτή ακριβώς η εμφάνιση του Fulton είναι που καθιστά αληθοφανές το όλο εγχείρημα. Ο Fulton υπήρξε ένας ταλαντούχος εφευρέτης, διάσημος για την εξέλιξη του πρώτου ατμόπλοιου, έχοντας ζήσει πολλά χρόνια στη Γαλλία σχεδιάζοντας το υποβρύχιο. Είχε πείσει τον Ναπολέοντα να του επιτρέψει να κατασκευάσει ένα πειραματικό σκάφος (τον Ναυτίλο) ο οποίος το 1800 είχε δοκιμασθεί με επιτυχία στον Σηκουάνα.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Μερικά χρόνια αργότερα ο Fulton σχεδίασε ένα βελτιωμένο σκάφος, το οποίο από τα διασωθέντα σχέδια προσομοιάζει στο σκάφος του Johnson. Επίσης αξίζει να αναφερθεί ότι όταν οι Γάλλοι δεν ενδιαφέρθηκαν για αυτό το σκάφος ο Fulton αυτομόλησε στην Αγγλία με τα σχέδια. Τον Ιούλιο του 1804 υπέγραψε συμβόλαιο με τον πρωθυπουργό William Pitt, προκειμένου να αναπτύξει το «υποβρύχιο σύστημα» με αμοιβή 100.000 £ (περίπου 7.500.000 €) σε περίπτωση επιτυχίας.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Σχέδιο υποβρυχίου του Robert Fulton του 1806 το οποίο πιθανώς απετέλεσε έμπνευση για το αντίστοιχο σχέδιο του Johnson. Τα έγγραφα προέρχονται από το Αμερικανικό προξενείο του Λονδίνου και δημοσιεύθηκαν το 1920. Πηγή_ Wiki commons.png</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Σχέδιο υποβρυχίου του Robert Fulton του 1806 το οποίο πιθανώς απετέλεσε έμπνευση για το αντίστοιχο σχέδιο του Johnson. Τα έγγραφα προέρχονται από το Αμερικανικό προξενείο του Λονδίνου και δημοσιεύθηκαν το 1920. Πηγή_ Wiki commons.png</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αυτό που είναι δύσκολο να προσδιορισθεί είναι το χρονικό διάστημα που συναντήθηκαν ο Fulton και ο Tom Johnson, καθότι η σύνδεση μεταξύ τους υπάρχει διάσπαρτη αλλά δεν αποδεικνύεται.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο ίδιος ο Johnson αποτελεί πηγή μιας δήλωσης που αναφέρεται στην «Ιστορική συλλογή» ως προς το γεγονός ότι συνάντησε τον Fulton στο Dover το 1804 και δούλεψε μαζί του, ώστε όταν αργότερα αυτομόλησε στην Αγγλία, μπόρεσε να συνεχίσει τα σχέδιά του. Το 1835 μια καταγγελία στην σατυρική εφημερίδα «Figaro in London» αναφέρει ότι συγγραφέας των απομνημονευμάτων του Johnson (Scenes and Stories of aClergyman in Debt) ήταν ο FWN Bayley, ένας περιστασιακός συγγραφέας ο οποίος εξέτιε ποινή για χρέη στην ίδια φυλακή με τον Johnson.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ίσως ο Johnson να ήταν τελικά ένας μυθομανής, ή στην καλύτερη περίπτωση κάποιος που δολοπλοκούσε προκειμένου να κερδίσει χρήματα. Ο πρώην λαθρέμπορος καθ’ όλη τη διάρκεια του 1820 διακινούσε σχέδια για υποβρύχια. Σε κάποιο σημείο αναφέρεται ότι εργαζόταν για τον βασιλέα της Δανίας, σε άλλο για τον πασά της Αιγύπτου, σε κάποιο άλλο ότι κατασκεύαζε υποβρύχιο για την διάσωση πλοίου στο Ολλανδικό νησί του Texel, ή να ανελκύσει πολύτιμα υλικά από ναυάγια στην Καραϊβική. Ίσως αυτά να μην είναι υπερβολικά, διότι είναι γνωστό ότι μετά την αποφυλάκιση του ο Johnson έζησε επί χρόνια νότια του Τάμεση με μια σύνταξη 140£ το χρόνο (περίπου 15.000€) ποσό αρκετό για μία έντονη ζωή.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ωστόσο, περιέργως, το παζλ της ζωής του Johnson περιλαμβάνει κομμάτια που αν συναρμολογηθούν σωστά συνθέτουν μια πολύ πιο περίπλοκη εικόνα. Τα σημαντικότερα από αυτά τα «κομμάτια» παρέμεναν αδημοσίευτα και στην Βρετανική Εθνική Αρχειοθήκη μέχρι που ήλθαν στο φως πριν από μερικά χρόνια. Επαληθεύουν μια περίεργη κατάσταση που αναφέρθηκε για πρώτη φορά στην Historical Gallery και αφορά στο γεγονός ότι η κατασκευή υποβρυχίου του Johnson δεν έγινε το 1820 από πλούσιους Βοναπαρτιστές, αλλά το 1812, τρία έτη πριν από την φυλάκιση του Ναπολέοντα.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αυτό που κάνει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αυτήν την λεπτομέρεια είναι το ακόλουθο ιστορικό πλαίσιο. Το 1812 η Βρετανία βρισκόταν σε πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες και οι ΗΠΑ είχαν προσλάβει τον Robert Fulton ο οποίος εργαζόταν στην ανάπτυξη μιας νέας γενιάς υπερόπλων.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Robert Fulton</span></p><div class="wrap-image horizontal" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 15px -89.5938px 15px auto; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline; z-index: 9;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><img class="whsk_new_image lazyloaded" data-src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/robert-fulton.jpg" src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/robert-fulton.jpg" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline;" /></span></div><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αυτό εξηγεί πιθανώς τις κυβερνητικές προσβάσεις του Johnson και την εμπλοκή του σε στρατιωτικά απόρρητα προγράμματα συμπεριλαμβανομένου του υποβρυχίου για λογαριασμό των Βρετανών (βάσει των κλαπέντων σχεδίων του Fulton όταν δούλευε για λογαριασμό των Βρετανών). Το πώς χρηματοδοτήθηκαν αυτές οι δοκιμές είναι ένα διαφορετικό θέμα, καθότι τα έγγραφα επαληθεύουν ότι μεταξύ τους το Βρετανικό ναυτικό και ο Βρετανικός στρατός θεωρούσαν ότι το πρόγραμμα θα το πλήρωνε ο άλλος. Ήταν μια κατάσταση που ο Johnson έσπευσε να εκμεταλλευτεί, συντηρώντας την εικόνα του μηχανικού που σχεδίασε ένα υποβρύχιο το οποίο είχε μήκος 27 πόδια, σχήμα φώκιας και διέθετε μια εσωτερική αίθουσα, έξι τετραγωνικών ποδών, επενδεδυμένη με φελλό για να προστατεύεται το διμελές πλήρωμα.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο σχεδιασμός του Johnson ήταν πρωτόγονος – το υποβρύχιο θα έπλεε στην επιφάνεια χρησιμοποιώντας πανιά και θα χρησιμοποιούσε κουπιά ως κινητήρια δύναμη όταν καταδυόταν. Επίσης δεν υπάρχει κάτι που να αποδεικνύει ότι ο Johnson είχε επιλύσει τα τεράστια τεχνικά προβλήματα που εμπόδιζαν την ανάπτυξη της υποβρύχιας κίνησης πριν από το 1890 – κυρίως της δυσκολίας να καταστεί ένα βυθιζόμενο πλοίο πλευστό, αντί απλά να βυθίζεται και να παραμένει ακίνητο. Όμως ήταν σημαντικό ότι είχε γίνει το πρώτο βήμα και το υποβρύχιο ως όπλο ήταν υπαρκτό.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">The White House is burned down on the orders of Sir George Cockburn</span></p><div class="wrap-image horizontal" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 15px -89.5938px 15px auto; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline; z-index: 9;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><img class="whsk_new_image lazyloaded" data-src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/the-white-house-is-burned-down-on-the-orders-of-sir-george-cockburn.jpg" src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/the-white-house-is-burned-down-on-the-orders-of-sir-george-cockburn.jpg" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline;" /></span></div><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το συμβάν είναι αληθές, διότι τα αρχεία περιέχουν αλληλογραφία του Johnson, επιβεβαιώνοντας ότι το πλοίο ήταν έτοιμο και απαιτούσε πληρωμή 100.000£. Επαληθεύουν επίσης ότι στις αρχές του 1820, μια Επιτροπή ανώτερων αξιωματικών, με επικεφαλής τον σερ George Cockburn, στάλθηκε να υποβάλει έκθεση για το υποβρύχιο (όχι για την αξιολόγηση της νέας τεχνολογίας, αλλά τον υπολογισμό του κόστους). Ο ναύαρχος Cockburn υπήρξε εξέχων στέλεχος του ναυτικού και έμεινε διάσημος ως ο άνθρωπος που έκαψε τον Λευκό Οίκο όταν η Ουάσιγκτον έπεσε στα βρετανικά στρατεύματα το 1814. Η αρχική του έκθεση έχει εξαφανιστεί, αλλά το περιεχόμενό του μπορεί να συναχθεί από την απόφαση του Βασιλικού Ναυτικού να μειώσει την αμοιβή του Johnson στις 4.735£.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αυτό σημαίνει ότι στις αρχές του 1820, ο Johnson κατείχε ένα πραγματικό υποβρύχιο, την ίδια στιγμή που όπως δείχνουν οι γαλλικές πηγές, βοναπαρτιστές αξιωματικοί προσέφεραν χιλιάδες λίρες για τέτοιου είδους σκάφος. Αυτή η ανακάλυψη μπορεί να συνδέεται, με τη σειρά της, με δύο άλλα αξιόλογα στοιχεία. Το πρώτο εμφανίσθηκε στο Naval Chronicle και περιγράφει μια δοκιμή του σκάφους στον ποταμό Τάμεση αναφέροντας:</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Κάποια στιγμή το σχοινί της άγκυρας έμπλεξε με μια νάρκη………και παρά τις προσπάθειες, ο Johnson δεν κατόρθωσε να κινήσει το σκάφος. Στη συνέχεια κοίταξε το ρολόι και είπε στον άνθρωπο που τον συνόδευε: «έχουμε περιθώριο αλλά δύο λεπτά να ζήσουμε εκτός αν μπορέσουμε να απομακρύνουμε αυτό το καλώδιο». Αυτός ο άνθρωπος, που είχε παντρευτεί πριν μερικές ημέρες, άρχισε να θρηνεί την μοίρα του… σταμάτα τους θρήνους του είπε ο Johnson, δεν θα σε ωφελήσουν……και κατόπιν παίρνοντας ένα τσεκούρι έκοψε το καλώδιο με αποτέλεσμα να ενεργοποιηθεί η νάρκη και να ανατιναχθεί το σκάφος.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το δεύτερο στοιχείο, αφορά στα αδημοσίευτα απομνημονεύματα ενός καλλιτέχνη του Λονδίνου του Walter Greaves, τα οποία περιέχουν αναμνήσεις του πατέρα του, ο οποίος ήταν βαρκάρης στον Τάμεση και αναφέρουν ένα συμβάν……….όταν μία σκοτεινή νύχτα τον Νοέμβριο του 1820 εμποδίσθηκε ένας λαθρέμπορος να βγάλει το υποβρύχιό του στην θάλασσα………καταλήγοντας:</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">…………….κατάφερε να περάσει κάτω από τη γέφυρα του Λονδίνου και όταν οι αξιωματικοί επιβιβάσθηκαν στο πλοίο, ο καπετάνιος Johnson απείλησε να τους πυροβολήσει. Αυτοί δεν έδωσαν σημασία στις απειλές του, κατέσχεσαν το πλοίο και το μετέφεραν στο Blackwall, όπου το έκαψαν.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Ναπολέων νεκρός_σκίτσο του Denzil Ibbetson 1821</span></p><div class="wrap-image horizontal" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 15px -89.5938px 15px auto; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline; z-index: 9;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><img class="whsk_new_image lazyloaded" data-src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/napoleon-in-death-e28093-a-sketch-by-denzil-ibbetson-made-on-may-22-1821.jpg" src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2020/06/25/napoleon-in-death-e28093-a-sketch-by-denzil-ibbetson-made-on-may-22-1821.jpg" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%; vertical-align: baseline;" /></span></div><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Συνολικά τα έγγραφα και τα στοιχεία δείχνουν ότι κάτι υπήρξε. Δεν υπάρχει κάποια ένδειξη ότι ο Ναπολέων είχε εμπνευσθεί τέτοιου είδους σχέδιο. Το ποιό πιθανόν είναι το σχέδιο του Johnson που ήλθε στην επιφάνεια το 1835, ήταν δικής του έμπνευσης,</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">θέλοντας απλώς να δοκιμάσει την τύχη του. Τα στοιχεία όπως επιβεβαιώνονται από τη γαλλική πλευρά δείχνουν ότι ο αυτοκράτορας θα είχε αρνηθεί να πάει με τον Johnson, στην απίθανη περίπτωση να είχε εμφανιστεί στην πραγματικότητα στο Longwood. Η διάσωση με την μορφή μιας οργανωμένης εισβολής ήταν τελείως διαφορετική από τις απέλπιδες προσπάθειες όπως αυτή κάτι που ήταν αντίθετο με τον χαρακτήρα του Ναπολέοντα.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; font-feature-settings: "kern"; font-kerning: normal; letter-spacing: -0.2px; margin: 20px 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-rendering: optimizelegibility; text-size-adjust: 100%;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Όπως λέει ο Ocampo, ο Ναπολέων είχε καταστήσει σαφές εξ’ αρχής ότι ήταν αντίθετος σε κάθε προσπάθεια που περιελάμβανε «μεταμφιέσεις» και «σωματική προσπάθεια φυγάδα» Τον ενδιέφερε η αξιοπρέπειά του λέγοντας ότι είχε συλληφθεί ως κοινός εγκληματίας και κάθε προσπάθεια απόδρασης θα το επιβεβαίωνε… Σε περίπτωση που έφευγε από την Αγ. Ελένη θα το έκανε φορώντας την στολή και το ξίφος του.</span></p>

Το μυστικό σχέδιο απόδρασης του Ναπολέοντα με υποβρύχιο

Ο Tom Johnson υπήρξε από εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι εμφανίζονται στην ιστορία από το πουθενά, ή κοινώς ένας ιστορικός κομήτης. Γεννημ...

Read more »

Το τέλος της ανθρωπότητας σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία

<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiimhFFcZa_05TvbrZKVf1fPElUB2sdwyLA9V5MQVymfK-bqX4pbMBqkwPyc4oJfhpbueFcF9bBzunBqoiH88177c3sEOXZ3b70_dBi3CdtrAdxmBpIlOG8Dc7NdpMXkA_Ohyphenhyphen1FvrSPnoTtoYX0ZO0YgLlq0FkZQmgBosCseIHn2EjEBdGRSUkYPZsYQ7E/s720/telos-anthropotitas-arxaia-elliniki-mythologia.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiimhFFcZa_05TvbrZKVf1fPElUB2sdwyLA9V5MQVymfK-bqX4pbMBqkwPyc4oJfhpbueFcF9bBzunBqoiH88177c3sEOXZ3b70_dBi3CdtrAdxmBpIlOG8Dc7NdpMXkA_Ohyphenhyphen1FvrSPnoTtoYX0ZO0YgLlq0FkZQmgBosCseIHn2EjEBdGRSUkYPZsYQ7E/w640-h360-rw/telos-anthropotitas-arxaia-elliniki-mythologia.jpg" width="640" /></a></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br />Σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία, υπάρχουν πέντε εποχές γνωστές ως «Οι Εποχές του Ανθρώπου», κατά τη διάρκεια των οποίων η ανθρωπότητα φτάνει στο αποκορύφωμά της και στη συνέχεια φτάνει στο τέλος της.</span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Ησίοδος, ο αρχαίος Έλληνας ποιητής, είναι η πιο σημαντική πηγή πληροφοριών σχετικά με τις εποχές του ανθρώπου.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Στο ποίημά του με τίτλο «Έργα και μέρες», ο ποιητής, που θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους πρώιμους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς μαζί με τον Όμηρο, σκιαγραφεί τις πέντε περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το «Έργα και Ημέρες» γράφτηκε γύρω στο 700 π.Χ. και λειτουργεί τόσο ως μαθήματα για τη ζωή ως αγρότης για την γεωργία όσο και ως μυθολογική πηγή τόσο για την ιστορία του Προμηθέα και της Πανδώρας όσο και για τον Μύθο των Πέντε Εποχών του Ανθρώπου.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το ποίημα θεωρείται πλέον σημαντική πηγή πληροφοριών για τον αγροτικό τρόπο ζωής των Ελλήνων της εποχής, καθώς και για ορισμένες ηθικές αξίες που κατείχε η κοινωνία, καθώς ο Ησίοδος δίνει συμβουλές για μια καλή ζωή στο έργο.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Μαζί με τη συζήτησή του για τη γεωργία, ο Ησίοδος σκιαγραφεί επίσης τις πέντε ηλικίες της ανθρωπότητας. Οι πέντε περίοδοι –η Χρυσή, η Ασημένια, του Χαλκού, η Ηρωική και η Εποχή του Σιδήρου– περιγράφουν την εξέλιξη της ανθρωπότητας μέσα από το πρίσμα της Ελληνικής μυθολογίας.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Όλες οι ηλικίες, εκτός από μία, ονομάζονται από μέταλλα. Η αξία των μετάλλων μειώνεται με την πάροδο του χρόνου, αλλά αυξάνει σε σκληρότητα και αντοχή.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι πέντε εποχές του ανθρώπου και το τέλος της ανθρωπότητας σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η Χρυσή Εποχή, περιλαμβάνει την εποχή της κυριαρχίας του Κρόνου, του νεότερου Τιτάνα και πατέρα του Δία, πάνω από τον Όλυμπο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η «χρυσή» φυλή του ανθρώπου, που δεν ήταν στην πραγματικότητα χρυσή αλλά ήταν εξαιρετικά ευγενής, δημιουργήθηκε από τους αθάνατους του Ολύμπου και τους επετράπη να ζήσουν ανάμεσα στους θεούς.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα ανθρώπινα όντα έζησαν σε πολύ μεγάλη ηλικία και δεν χρειάστηκε να κοπιάσουν για φαγητό και άνεση, καθώς τα πάντα τους παρείχαν οι θεοί. Όταν πέθαναν, ο Ησίοδος είπε ότι οι ψυχές των χρυσών ανθρώπων ζούσαν ως «φύλακες» της ανθρωπότητας, κάτι που επιβεβαιώνει ο Πλάτωνας στον «Κράτυλο», όπου περιγράφει αυτούς τους φύλακες ως προστάτες ή θνητούς.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η Εποχή του Αργυρού γένους αναφέρεται στην περίοδο μετά την πτώση του Κρόνου και την κυριαρχία του γιου του Δία πάνω στους θεούς. Είναι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που η ανθρωπότητα άρχισε να παρακμάζει από την κορυφή της στη Χρυσή Εποχή. Οι άνδρες, που έζησαν μέχρι την ηλικία των 100 κατά τη διάρκεια της περιόδου, σταμάτησαν να λατρεύουν τους Ολύμπιους θεούς και μάχονταν συνεχώς μεταξύ τους. Αηδιασμένος από τη συμπεριφορά τους, ο Δίας τελικά τους κατέστρεψε όλους.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Σύμφωνα με τον Ησίοδο, παρά το γεγονός ότι αυτοί οι άνδρες δεν ήταν τόσο ευγενείς όσο οι προκάτοχοί τους, οι ψυχές τους ζούσαν στον κάτω κόσμο ως «ευλογημένα πνεύματα».</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Κατά την επόμενη περίοδο, την Εποχή του Χαλκού, οι άνθρωποι ήταν πολεμοχαρείς και στη συνέχεια έγιναν εξαιρετικά σκληροί. Αφού κατέστρεψε τους άνδρες από την Εποχή του Αργυρού γένους, ο Δίας έφτιαξε τους άντρες της Εποχής του Χαλκού από τέφρα.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Όλα τα αγαθά τους, συμπεριλαμβανομένων των εργαλείων, των όπλων, ακόμη και των σπιτιών, ήταν φτιαγμένα από μπρούντζο, και αυτοί οι άνδρες ήταν πάντα σε πόλεμο.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αυτή η βία οδήγησε στην πτώση τους, καθώς αφανίστηκαν ο ένας μετά τον άλλον στη μάχη. Λέγεται ότι οι ψυχές τους κατοικούν στο «σκοτεινό σπίτι του Άδη». Ότι απέμεινε ξεβράστηκε στον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, όταν ο Δίας αποφάσισε να πλημμυρίσει τη Γη και επέλεξε τον Δευκαλίωνα και τη γυναίκα του την Πύρρα ως τους μοναδικούς δύο επιζώντες.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το ζευγάρι συνέχισε να ξανακατοικεί τη Γη πετώντας τα «κόκαλα της μητέρας τους» πίσω τους, τα οποία σωστά υπέθεσαν ότι αναφέρονται σε πέτρες και τη μητέρα Γη. Οι βράχοι που πέταξε ο Δευκαλίων έγιναν άντρες, ενώ αυτοί που πέταξε η Πύρρα έγιναν γυναίκες.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η επόμενη εποχή, η Ηρωική Εποχή, είναι η μόνη που δεν πήρε το όνομά της από ένα μέταλλο, και είναι η μοναχική περίοδος που περιγράφεται ως βελτιωμένη από αυτήν που προηγήθηκε.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, οι πιο διάσημοι ήρωες της Ελληνικής μυθολογίας, όπως ο Ιάσονας, ο Περσέας, ο Οδυσσέας, ο Αχιλλέας, η Αντιγόνη και ο Θησέας, για να αναφέρουμε μερικούς. Η περίοδος εκτείνεται από την άφιξη των Ελλήνων στη Θεσσαλία μέχρι το τέλος του Τρωικού πολέμου.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Ησίοδος ισχυρίζεται ότι αυτή η φυλή της ανθρωπότητας πήγε στο Ηλύσια πεδία, όπου πήγεναν μόνο οι ευγενείς και ήρωες, αφού πέθαναν.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Την εποχή του Σιδήρου και εποχή του Ησίοδου η ανθρωπότητα έπρεπε να αναλάβει μεγάλη εργασία για να επιβιώσει. Ζούσαν σε μια εποχή μεγάλης δυστυχίας κατά την οποία οι άνθρωποι είχαν ξεχάσει τους θεούς και τα κοινωνικά συμβόλαια, όπως η ιερή σχέση μεταξύ επισκέπτη και οικοδεσπότη, έχουν παραμεριστεί. Ο Ησίοδος σκιαγραφεί μια πολύ απαισιόδοξη εικόνα της σύγχρονης εποχής του, κατά την οποία δεν υπάρχει «καμία βοήθεια κατά του κακού».</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η περιγραφή της ιστορίας και της ανάπτυξης του ανθρώπινου γένους από τον Ησίοδο είχε μεγάλη επιρροή στην αρχαιότητα και ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος, που έζησε από το 43 π.Χ. έως το 16 ή 17 μ.Χ., αργότερα ερμήνευσε εκ νέου τις Πέντε Εποχές του Ανθρώπου, και τις μείωσε σε τέσσερις.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Στο έργο του «Μεταμορφώσεις», το οποίο σκιαγραφεί μια σειρά από μύθους που περιλαμβάνουν μεταμόρφωση και εξέλιξη, ο Οβίδιος περιγράφει τέσσερις περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά δεν περιλαμβάνει την Ηρωική Εποχή, η οποία είναι παρούσα στο έργο του Ησίοδου.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Όπως και ο Ησίοδος, ο Οβίδιος θεωρεί τη Χρυσή εποχή την κορυφή της ανθρωπότητας, κατά την οποία η ειρήνη και η δικαιοσύνη ήταν ευρέως διαδεδομένες και οι άνθρωποι δεν πήγαιναν σε πόλεμο και φρόντιζαν μόνο για τη Γη.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Στην Εποχή του Αργυρού γένους, ο Δίας δημιούργησε εποχές και η ανθρωπότητα ανέπτυξε πιο περίπλοκη γεωργική γνώση και άρχισε να μαθαίνει για την τέχνη και την αρχιτεκτονική.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Όπως και στο έργο του Ησίοδου, οι άνδρες κατά την Εποχή του Χαλκού ήταν πολεμοχαρείς και συνεχώς εμπλέκονταν σε μάχες μεταξύ τους. Σε αντίθεση με το προηγούμενο Ελληνικό έργο, ωστόσο, αυτά τα ανθρώπινα όντα εξακολουθούσαν να είναι αφιερωμένα στη λατρεία των θεών.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Στην Εποχή του Σιδήρου, κατά την οποία οι άνθρωποι έχουν κατακτήσει πολλές τέχνες και μεθόδους εξερεύνησης, τα ανθρώπινα όντα έχουν χάσει βασικές ηθικές αξίες όπως η ειλικρίνεια και η πίστη.</span></p>

Το τέλος της ανθρωπότητας σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία

Σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία, υπάρχουν πέντε εποχές γνωστές ως «Οι Εποχές του Ανθρώπου», κατά τη διάρκεια των οποίων η ανθρωπότη...

Read more »

17 Φεβρουαρίου 1914: Η ανακήρυξη της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου (ΒΙΝΤΕΟ)

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLiGSyiAk-JigOL7JHFAA_1IJv0xpp48aDm6g1QfAlmMcW_UpfcCrwfqAW08bdO22AN6exW2stzbO4PFPEx2GFnITCGH7PdFHcwDsnxu4nePQ5vzErgZ9pyGVsUMQb-6vmshCVe75Dm4WTOx5Svyje-BV7e6KUHIKtFCkShZD45jFtEnmE3B55Ut3D/s815/Screenshot_2200.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="452" data-original-width="815" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLiGSyiAk-JigOL7JHFAA_1IJv0xpp48aDm6g1QfAlmMcW_UpfcCrwfqAW08bdO22AN6exW2stzbO4PFPEx2GFnITCGH7PdFHcwDsnxu4nePQ5vzErgZ9pyGVsUMQb-6vmshCVe75Dm4WTOx5Svyje-BV7e6KUHIKtFCkShZD45jFtEnmE3B55Ut3D/w640-h354-rw/Screenshot_2200.jpg" width="640" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><br /><div style="text-align: justify;"><b>Στις 16 Φεβρουαρίου 1914 το Δέλβινο και οι Άγιοι Σαράντα ανακηρύσσουν την Αυτονομία τους. Παρά τις διαταγές της Ελληνικής Κυβέρνησης προς τις Aρχές για παρεμπόδιση των εκδηλώσεων, η Προσωρινή Κυβέρνηση στο Αργυρόκαστρο αποφάσισε η ανακήρυξη της Αυτονομίας να γίνει επίσημα στις 17 Φεβρουαρίου και μάλιστα να λάβει πανηγυρικό χαρακτήρα για την τόνωση του ηθικού του λαού. Ως τόπος ορίσθηκε κατάλληλος χώρος κοντά στο Αργυρόκαστρο, στις όχθες του ποταμού Δρίνου.</b><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="401" src="https://www.youtube.com/embed/X8m8Trd12Ec" title="17 Φεβρουαρίου 1914: Ανακήρυξη Αυτόνομίας της Βορείου Ηπείρου" width="700"></iframe></div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ο πληθυσμός της πόλεως και της περιοχής Αργυροκάστρου άρχισε να συγκεντρώνεται από τις πρώτες πρωινές ώρες πάνοπλος. Οι αστυνομικές αρχές βρέθηκαν σε αδυναμία να παρέμβουν. Ο Ελληνικός Στρατός που βρισκόταν σε επιφυλακή και σημαντικές δυνάμεις του με πυροβολικό είχαν καταλάβει δεσπόζουσες θέσεις, απέφυγε να επέμβει, για να αποτραπούν τυχόν αιματηρά επεισόδια.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Στις 4 το απόγευμα έφτασε στις όχθες του Δρίνου ο Πρόεδρος και τα μέλη της Προσωρινής Κυβερνήσεως και άρχισε η τελετή του αγιασμού. Την δέηση υπέρ του Προέδρου της Βορείου Ηπείρου Γεωργίου Ζωγράφου κάλυψαν η συμπυρσοκρότηση των όπλων και οι ζητωκραυγές από τους ιερολοχίτες (εθελοντές στρατιώτες που τάχθηκαν υπό τις διαταγές της προσωρινής Κυβέρνησης) και του ενόπλου πλήθους (7.000 ένοπλοι). Ακολούθησε ολιγόλεπτη βαθιά σιγή και έπειτα μέσα σε κατάνυξη και συγκίνηση άρχισε να υψώνεται στον γαλανό ηπειρωτικό ουρανό η Σημαία της Αυτονόμου Ηπείρου. Στο ανέβασμα της στον ιστό, για λίγο, συναπαντήθηκε με την Ελληνική Σημαία που υποστελλόταν.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Στην συγκινητική, αλλά και τόσο παράξενη αυτή στιγμή, ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος προχώρησε λίγα βήματα και στρέφοντας προς την Ελληνική Σημαία που κατέβαινε αργά-αργά, με παλλόμενη από λυγμούς και πάθος φωνή, της απηύθυνε σύντομη και συγκινητική προσλαλιά αποχαιρετισμού από μέρους του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου:</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">«Χάριν της υπερτάτης Εθνικής ανάγκης κατεβιβάσθης, ω θείον όνειρον, ημών τε και των πατέρων μας γαλανόλευκη μας, εθνική μας Σημαία. Αλλά αντί Σου δεν ανυψώνομεν ξένην, αλλά την θυγατέραν σου Ηπειρωτικήν, προωρισμένην να κατεσχίση κατά της αλβανικής ημισελήνου».</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Στην συνέχεια ο Πρόεδρος της Προσωρινής Κυβερνήσεως Γεώργιος Χρηστάκη Ζωγράφος εκφώνησε πολιτικό λόγο στον οποίο ανέπτυξε το νόημα της Ανακηρύξεως της Αυτονομίας, όπου ανάμεσα στα άλλα είπε:</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><i>«Η Ελλάς εξηναγκάσθη να θυσιάσει την Ήπειρον χάριν ανωτέρων συμφερόντων. Ο Ηπειρωτικός όμως λαός δεν δύναται να υποκύψει εις τον ζυγόν βαρβάρου λαού, αι δε εγγυήσεις ας υπόσχονται, δεν είναι δυνατόν να τηρηθούν. Το προ πεντακοσίων ετών όνειρον εκπληρούται σήμερον, εν τη αποφάσει των Ηπειρωτών όπως αποθάνουν υπέρ της Ελευθερίας των».</i></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μετά το τέλος της τελετής η προσωρινή Κυβέρνηση επικεφαλής του λαού κατευθύνθηκε προς το Αργυρόκαστρο. Στην πλατεία του Διοικητηρίου μίλησε προς τα συγκεντρωμένα πλήθη ο Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων και ο γεμάτος ενθουσιασμός λόγος του «ηλέκτρισε» τους πάντες. Οι ελληνικές αρχές απέφυγαν να υποβάλλουν τον Στρατό στην σκληρή δοκιμασία να εμποδίσει τους επαναστάτες και στον εξώστη του Διοικητηρίου υψώθηκε η Σημαία της Αυτόνομης Πολιτείας, ενώ τμήματα του Ιερού Λόχου Αργυροκάστρου απέδιδαν τιμές και οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν συνέχεια.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Στη φωτογραφία με την οποία ο Γεώργιος Πανταζίδης (από τη Βύσανη Πωγωνίου) απαθανάτισε την ιστορικότερη στιγμή του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού διακρίνεται ο Γιαννιώτης δημοσιογράφος και συγγραφέας Γεώργιος Χατζής – Πελερέν να κρατάει τη σημαία της Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Προς τα δεξιά του διακρίνονται με τη σειρά: ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος Παπαχρήστου, ο Υπουργός Εξωτερικών Β. Ηπείρου Αλέξανδρος Καραπάνος, ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Β. Ηπείρου Γεώργιος Χρηστάκη Ζωγράφος, ο Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων Βλάχος.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Πλαισιόνονται από τον κλήρο και το λαό του Αργυροκάστρου καθώς και από Ιερολοχίτες Αγωνιστές.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>H πρώτη προκήρυξη της προσωρινής κυβέρνησης της Αυτονόμου Βορείου Ηπείρου</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ηπειρώται!</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η εν Αργυροκάστρω συνελθούσα Συντακτική Συνέλευσις των αντιπροσώπων, ους ομόφωνος ανέδειξεν η γνώμη του Λαού, ανεκήρυξε την ίδρυσιν της «Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου» αποτελεσθησομένης εκ των επαρχιών, τας οποίας εξαναγκάζεται όπως εγκαταλείπει ο Ελληνικός Στρατός.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Κατά τας αποφάσεις της Συντακτικής Συνελεύσεως, το οριστικόν Πολίτευμα της ιδρυθείσης Αυτονόμου Πολιτείας θέλει συντάξει νέα Συντακτική Συνέλευσις, συγκληθησομένη άμα ως αι περιστάσεις επιτρέψωσι. Προσωρινώς δε πάσας τας εν τη Αυτονόμω Πολιτεία εξουσίας θέλει διαχειρισθή Προσωρινή Κυβέρνησις, εντεταλμένη όπως κυβερνήση και διοικήση την χώραν υπό τας αρχάς της ισοπολιτείας και δικαιοσύνης, της ελευθερίας της συνειδήσεως και της προστασίας της ζωής, τιμής και περιουσίας των πολιτών ανεξαρτήτως θρησκεύματος.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ηπειρώται!</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η εν Αργυροκάστρω συνελθούσα Συντακτική Συνέλευσις εις τας αποφάσεις ταύτας προέβη αναγνωρίσασα ότι η Πατρίς ημών κινδυνεύει, καταδικασθείσα υπό των Ισχυρών. Μία κατόπιν της άλλης απωλέσθησαν αι ελπίδες ημών. Μας αποσπώσιν από τα αγκάλας της μητρός μας Ελλάδος. Μας αρνούνται την ανεξαρτησίαν. Μας αρνούνται την αυτοδιοίκησιν εν τω Κράτει τω Αλβανικώ. Μας αρνούνται και αυτάς ακόμη τας εγγυήσεις αίτινες ηδύναντο να περιφρουρήσωσι λυσιτελώς την ζωήν, την θρησκείαν, την περιουσίαν, την ύπαρξιν μας την εθνικήν. Μας φέρουσιν εις τελείαν απόγνωσιν. Ούτε η παρουσία ξένων τινών αξιωματικών επί κεφαλής ατάκτων στιφών, ούτε αι πομπώδεις επαγγελίαι, ούτε αι αγαθαί προθέσεις του Ηγεμόνος, ούτε η προσωρινή παραμονή του Ελληνικού Στρατού εξασφαλίζει την Ήπειρον. Το πάτριον ημών έδαφος κείται σήμερον λεία, δυνάμει αδίκου και ακύρου βουλήσεως πάντων των ισχυρών της γης.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αλλ’ ακλόνητον έμεινε το ημέτερον δίκαιον, το δίκαιον του Ηπειρωτικού λαού, να ρυθμίση τα της ιδίας του τύχης, διοργανούμενως πολιτικώς και ενόπλως, φρουρήση την ανεξαρτησίαν αυτού. Εναντίον του απαραγράπτου τούτου δικαιώματος εκάστου λαού, ανίσχυρος είναι κατά τας αρχάς του θείου και ανθρωπίνου δικαίου, η θέλησις των Μεγάλων Δυνάμεων να δημιουργήση υπέρ της Αλβανίας έγκυρον και σεβαστόν τίτλον κυριαρχίας επί της χώρας ημών και υποχρεώση ημάς. Ουδέν επίσης κέκτηται η Ελλάς δικαίωμα όπως εξακολουθεί κατέχουσα το ημέτερον έδαφος αποκλειστικώς ίνα παραδώσι αυτό εναντίον της ημετέρας βουλήσεως εις ξένον δυνάστην.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ελευθέρα ήδη παντός δεσμού, μη δυνάμενη δε να συμβιώση, και δη υπό τοιούτους όρους, μετά της Αλβανίας, κηρύσσει η Βόρειος Ήπειρος την ανεξαρτησίαν της και προσκαλεί τους πολίτας της, όπως υποβαλλόμενοι εις πάσαν θυσίαν προασπίσωσι την ακεραιότητα του εδάφους και τας ελευθερίας της κατά πάσης προσβολής.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Εν Αργυροκάστρω τη 15η Φεβρουαρίου 1914</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Η προσωρινή Κυβέρνησις</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Ο Πρόεδρος</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Γεώργιος Χρηστάκη Ζωγράφος</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Τα μέλη</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Μητροπολίτης Κορυτσάς Γερμανός</b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων</b></span></p>

17 Φεβρουαρίου 1914: Η ανακήρυξη της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου (ΒΙΝΤΕΟ)

Στις 16 Φεβρουαρίου 1914 το Δέλβινο και οι Άγιοι Σαράντα ανακηρύσσουν την Αυτονομία τους. Παρά τις διαταγές της Ελληνικής Κυβέρνησης προς τι...

Read more »

Πεσόντες του’40 –Μνήμη λοχία Ιωάννη Δερδεμέζη ο οποίος σκοτώθηκε σαν σήμερα

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; font-weight: bold; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju9hsqhedD9jkKFw1ulCvnStZWMvml0rL3t6-_KeG-i92s-pRHfMLSOaOnPsv3xlsQ45U14-6bINBAIjGKJqaH9nmLwwJbwy4zlzqxvweLNMiDnWgSva1mgC1Iek_jKET7xF_NP0kP09zdBBknIAuoFrlBt5dM0emv65D6P64d5m1PsEVxAIZWQOic/s863/Screenshot_2198.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="485" data-original-width="863" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju9hsqhedD9jkKFw1ulCvnStZWMvml0rL3t6-_KeG-i92s-pRHfMLSOaOnPsv3xlsQ45U14-6bINBAIjGKJqaH9nmLwwJbwy4zlzqxvweLNMiDnWgSva1mgC1Iek_jKET7xF_NP0kP09zdBBknIAuoFrlBt5dM0emv65D6P64d5m1PsEVxAIZWQOic/w640-h360-rw/Screenshot_2198.jpg" width="640" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><br /><b><span style="color: #2b00fe;">Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ  ΣΤΙΣ 12/2/1941 ΑΛΛΑ ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΤΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΧΡΟΝΟ</span></b></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Ο λοχίας  Ιωάννης Δερδεμέζης  γεννήθηκε το έτος 1910 στο χωριό Δερβίζιανα Ιωαννίνων.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Στον πόλεμο του’40 βρέθηκε στο μέτωπο, υπηρετώντας στο 15ο Σύνταγμα πεζικού.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Στη Νίβιτσα Αλβανίας (κοντά στο Τεπελένι) τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε για νοσηλεία στον πλησιέστερο υγειονομικό σχηματισμό.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μεταφέρθηκε στο Σ1 Πεδινό χειρουργείο  που λειτούργησε στο χωριό Βουλιαράτι Αργυροκάστρου.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Στις 12 Φεβρουαρίου 1941 έπαψε να κτυπά η καρδιά του. Οι κάτοικοι του χωριού τον τίμησαν όπως έπρεπε. Τον έθαψαν στο χωριό τους με όλες τις τιμές.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Παραχώρησαν ένα χωράφι, το μετέτρεψαν σε περιστασιακό στρατιωτικό νεκροταφείο και εκεί μαζί με άλλους <b>57 συμπολεμιστές του έμεινε 59 χρόνια.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Το 1999 μεταφέρθηκε στο ανακαινισμένο πλέον στρατιωτικό κοιμητήριο που δημιουργήθηκε στον ίδιο χώρο.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Τα προσωπικά του είδη παραδόθηκαν αργότερα στους συγγενείς του.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Ανάμεσά τους και το ρολόι του, που συνεχίζει να μετρά τον χρόνο.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μέχρι το 2001 κανένας δε γνώριζε που βρισκόταν ο τάφος του. Τον εντόπισα και ενημέρωσα τους συγγενείς του και στις 28 Οκτωβρίου 2002 δέχτηκε την πρώτη επίσκεψη του γιού του Αριστοτέλη και των συγγενών του.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Εκτοτε οι συγγενείς του κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου τον επισκέπτονται, ανάβουν το κεράκι τους και εναποθέτουν και το λουλούδι τους στον τάφο του.</span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1_hX-WhuincLcyEf5wMRDL2_9Y22xMSgrC0t8XIXdbMXr43xJisJMd0pn8Zfp_p00WprlJcSZBDHlRkLpTIJNEEmoOopbvM7RcVKlSxCD0xFUJbKvs4FZmKm4BdP6_6uCl3AqSsKnn_dLTi8USwvpBhCGS0JUW9BSo2njd6nz6Odlw3z3tzkfALmm/s772/a8fcb-derdemeziz.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="772" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1_hX-WhuincLcyEf5wMRDL2_9Y22xMSgrC0t8XIXdbMXr43xJisJMd0pn8Zfp_p00WprlJcSZBDHlRkLpTIJNEEmoOopbvM7RcVKlSxCD0xFUJbKvs4FZmKm4BdP6_6uCl3AqSsKnn_dLTi8USwvpBhCGS0JUW9BSo2njd6nz6Odlw3z3tzkfALmm/w640-h424-rw/a8fcb-derdemeziz.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIQOMac-_tlAv16NADaWukvWp_N3ziVygwNaX8KkAKrfJKspNsvtzQBELz0Jh0uGQAvnpqBMfa7kosLW5sKcAbDEO0iOAJeXnUQEFkRvBUW-ZQSKsZYclSZauHBwIcP9hDNueTg-VcHrWtDn8clNS_mivENmFwWd0QG5A5ptGG-5nAsoBlEykkMkyg/s373/aab80-derdemizis_clock1.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="288" data-original-width="373" height="494" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIQOMac-_tlAv16NADaWukvWp_N3ziVygwNaX8KkAKrfJKspNsvtzQBELz0Jh0uGQAvnpqBMfa7kosLW5sKcAbDEO0iOAJeXnUQEFkRvBUW-ZQSKsZYclSZauHBwIcP9hDNueTg-VcHrWtDn8clNS_mivENmFwWd0QG5A5ptGG-5nAsoBlEykkMkyg/w640-h494-rw/aab80-derdemizis_clock1.webp" width="640" /></a></div><br /><span style="font-size: large;"><a href="https://www.molwnlave.net/"><b>molwnlave.net</b></a><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><a href="https://averoph.wordpress.com/2014/02/12/%CF%80%CE%B5%CF%83%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%8540-%CE%BC%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7-%CE%BB%CE%BF%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%B4/">πηγη</a><br /></p>

Πεσόντες του’40 –Μνήμη λοχία Ιωάννη Δερδεμέζη ο οποίος σκοτώθηκε σαν σήμερα

Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ  ΣΤΙΣ 12/2/1941 ΑΛΛΑ ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΤΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΧΡΟΝΟ Ο λοχίας  Ιωάννης Δερδεμέζης  γεννήθηκε το έτος 1...

Read more »

Η διοίκηση της Σχολής Ευελπίδων από τον Σπύρο Μήλιο (1840 - 1844)

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><a href="https://1.bp.blogspot.com/-MBY67OlnCV4/YaALdsAUxlI/AAAAAAAAbI4/LSuf_3EeYBQci6jwB8G4QPc-4chfuPlxwCLcBGAsYHQ/s640/spyros-milios-sse.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="640" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-MBY67OlnCV4/YaALdsAUxlI/AAAAAAAAbI4/LSuf_3EeYBQci6jwB8G4QPc-4chfuPlxwCLcBGAsYHQ/w640-h360-rw/spyros-milios-sse.jpg" width="640" /></a></b></span></div><span style="font-size: large;"><b><br />Στις 8 Φεβρουαρίου 1840, όταν ο Εδ. Ράΐνεκ απαλλάχθηκε από τα καθήκοντα του, ή διοίκηση της Σχολής Ευελπίδων ανατέθηκε στον Αντισυνταγματάρχη Σπύρο Μήλιο εκ Χιμάρας. </b>Ή τετραετία της διοικήσεως του Σπύρου Μήλιου αποτελεί λαμπρό σταθμό για την περίοδο εκείνη, όταν η Σχολή διένυε τα πρώτα της βήματα. Ό νέος διοικητής διέθετε τα προσόντα και το ανάλογο κύρος. Ήταν απόφοιτος Ιταλικού Στρατιωτικού Σχολείου και είχε σπεύσει ως εθελοντής στον Αγώνα. Συμμετέσχε στην πολιορκία του Μεσολογγίου και κατόπιν ακολούθησε τον Καραϊσκάκη. Ακέραιος στο χαρακτήρα, αυστηρός αλλά δίκαιος προσπάθησε να μόρφωση όχι μόνο το πνεύμα, άλλα και το χαρακτήρα των Ευελπίδων.</span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Έγνώριζον, ανέφερε ο Σπύρος Μήλιος ένα χρόνο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ότι οι Ευέλπιδες εις καμμίαν περίπτωσιν δεν ομολογούν τον σφάλλοντα συμμαθητήν των, νομίζοντες τούτο προδοσίαν. Έβεβαιώθην δε και επί των ήμερων μου, ότι αν τις ήθελεν ομολογήσει τον σφάλλοντα οι λοιποί εχθρεύονται και κακομεταχειρίζονται αυτόν. Προσπαθώ διά ποινών και νουθεσιών να εξαλείψω την όλως διόλου άντιστρατιωτικήν αυτήν αρχήν, χωρίς όμως να επιτύχω μέχρι σήμερον σπουδαία πράγματα.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Με επανειλημμένες αναφορές του ο Σπύρος Μήλιος ζήτησε να λειτουργήσουν και πάλι οι προπαιδευτικές τάξεις των Ευελπίδων, γιατί πίστευε ότι όταν είναι τρυφερές ηλικίας, ή πειθαρχία εμπνέεται εις αυτούς εύκολώτερον. Τελικά επέτυχε την αύξηση χρόνου φοιτήσεως σε έξη χρόνια, πράγμα πού διατηρήθηκε σε ολόκληρο το διάστημα της Βασιλείας τού Οθωνος.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ακόμη επιδίωξε την εκκαθάριση των μαθητών και τη βελτίωση της αποδόσεως τού διδακτικού προσωπικού για το όποιο εκφράζεται με δυσμένεια (έκτος από τον ταγματάρχη Μηχανικού Σταυρίδη και τους καθηγητές Δεσποτόπουλο και Στρούμπο πού τους ονομάζει στηρίγματα της Σχολής).</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Διέταξα, αναφέρει, τους κυρίους διδασκάλους να μη κρατούν μυστικήν την βαθμολογίαν, άλλα να την κοινοποιούν εις τους μαθητάς. Και οι μεν μαθηται ηύχαριστηθησαν διά τούτο, διότι δεν μένουν κρυφαί αϊ συστάσεις των διδασκάλων και δύνανται να παραπονούνται οσάκις αδικούνται. Αλλ' οι κύριοι διδάσκαλοι δεν έπειθάρχησαν, λέγοντες ότι κατ' αυτόν τον τρόπον αποκτούν τους μαθητάς εχθρούς. Εκ τούτων όλων ή Β. Γραμματεία παρατηρεί με ποίους παραλογισμούς και κακάς έξεις είμαι βιασμένος ν' άντιπαλαίσω.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Για πρώτη φορά, τον 'Ιούλιο τού 1840, οι προαγωγικές εξετάσεις έγιναν γραπτώς, με πρόταση τού Σπύρου Μήλιου που θεωρούσε άδικο να είναι οι εξετάσεις προφορικές, όπου οι διδάσκαλοι χαρίζονται και υποβοηθούν και τους μαθητάς διά καταλλήλων ερωτήσεων, διά ν' αποδείξουν την πρόοδο των μαθητών των. Άλλαξε την εξεταστική επιτροπή, εναντίον της οποίας είχαν διατυπωθεί παράπονα για μεροληψία, και καθιέρωσε την επιλογή των θεμάτων των εξετάσεων με κλήρο.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μετά ένα χρόνο ο Σπύρος Μήλιος εγκαινιάζει ένα ωραίο έθιμο πού διατηρήθηκε σε όλο το διάστημα της βασιλείας τού Οθωνος. Ό Βασιλέας έδινε δώρα στους άριστεύοντες μαθητές.Ό Σπύρος Μήλιος είχε προτείνει να δίνονται όπλα, σπαθιά και άλλα είδη στρατιωτικά, ο Οθων όμως τού αποκρίθηκε ότι τα όπλα είναι δώρα για όσους διακρίνονται στο πεδίο της μάχης, ενώ στους μαθητές αρμόζουν περισσότερο το βιβλία. Οι εξετάσεις τού 1841 έγιναν τον Ιούλιο με μεγάλη επισημότητα. Στην έναρξη τους παραβρέθηκαν οι Βασιλείς, όταν δε εκδόθηκαν τα αποτελέσματα ο Υπουργός των Στρατιωτικών απένειμε τα βραβεία στους δύο πρώτους της κάθε τάξεως. Ήταν βιβλία ιστορικά, μαθηματικά και κείμενα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, με πολυτελή εξώφυλλα από κυανό δέρμα, όπου είχαν χαραχτεί με χρυσά γράμματα το βασιλικό στέμμα και ή επιγραφή «Προσφέρονται υπό τού 'Υπουργού των Στρατιωτικών κατ' εντολήν τού Βασιλέως.»</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Επίσης, για πρώτη φορά, τον Δεκέμβριο τού 1841 εφαρμόσθηκε το μέτρο των εισαγωγικών εξετάσεων από κοινού όλων των υποψηφίων ανάλογα με το βαθμό ευφυΐας τους. Ή κατάταξη αυτή απέτυχε. Προκλήθηκαν διαμαρτυρίες και έτσι ο Οθων αναγκάσθηκε ο ίδιος να υποβάλει σε μακρότατη εξέταση τους κριθέντες, με αποτέλεσμα να βρεθούν αρκετοί από εκείνους πού είχαν χαρακτηριστεί ως καλής ευφυΐας και ένας ως εξαίρετου ευφυΐας πολύ κατώτεροι από τους μετρίους.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μετά από αυτά, εκδόθηκε διαταγή τού Υπουργείου των Στρατιωτικών με την όποια είσήρχοντο εις την Σχολή και οι κριθέντες ως μετρίας και περιορισμένης ευφυΐας υπό την έπιφύλαξιν να άποπεμφθώσιν, αν κατά το τέλος τού σχολικού έτους δεν ήθελον άποδειχθή ικανοί προς προβιβασμόν εις την άνωτέραν τάξιν.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το 1841 εφαρμόσθηκε ο πρώτος Κανονισμός υπηρεσίας των Ευελπίδων, πού είχε συντάξει με εξαιρετική επιμέλεια ο ίδιος ο Σπύρος Μήλιος. Περιελάμβανε 157 άρθρα, με τα όποια ρυθμίζονταν όλες οι λεπτομέρειες για την άρτια λειτουργία της Σχολής. Οι κυριότερες λεπτομέρειες ήταν οι έξης : Οι Ευέλπιδες ήταν οργανωμένοι, όπως και προηγουμένως, σε ενωμοτίες για την εσωτερική υπηρεσία και σε τάξεις για την εκπαίδευση. Σε όλους τους ανωτέρους αξιωματικούς απονεμόταν ο χαιρετισμός εν στάση. Έξοδος επιτρεπόταν μια φορά το μήνα. Όταν επέστρεφαν από την έξοδο τους, οι Ευέλπιδες ήταν υποχρεωμένοι να παρουσιάσουν σημείωμα των γονέων ή κηδεμόνων τους ότι ή διαγωγή τους κατά το διάστημα της εξόδου ήταν καλή. Ειδικός Αξιωματικός οριζόταν σε κάθε έξοδο να επιτηρεί τους αδειούχους Ευέλπιδες. Ή έξοδος των μαθητών των μικρών τάξεων επιτρεπόταν μόνο με τη συνοδεία γονέων ή κηδεμόνων. Απαγορευόταν στους Ευέλπιδες να μπαίνουν σε καφενείο, να καπνίζουν, να διαβάζουν εφημερίδες, να χαρτοπαίζουν, και να ρίχνουν πυροτεχνήματα (συνήθεια πολύ διαδεδομένη την εποχή εκείνη).</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ή διοίκηση του Σπύρου Μήλιου διακόπηκε τον Σεπτέμβριο του 1843, όταν τοποθετήθηκε Προσωπάρχης του Υπουργείου Στρατιωτικών και Αρχηγός Χωροφυλακής. Τον Φεβρουάριο όμως του 1844 ανέλαβε πάλι τη Διοίκηση της Σχολής έως τον 'Ιούνιο, οπότε αποχώρησε οριστικά από τη Σχολή. Αργότερα διετέλεσε Στρατιωτικός Νομοεπιθεωρητής Κυκλάδων, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Στρατιωτικών Υπουργός Στρατιωτικών και Γερουσιαστής.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Εκείνο πού χαρακτηρίζει Ιδιαίτερα τη διοίκηση του Σπύρου Μήλιου ήταν ή εύρυθμη λειτουργία της Σχολής σε ολόκληρο το διάστημα της διοικήσεως του. Κατόρθωσε να έμπνευση σε ολόκληρο το προσωπικό πειθαρχία υποδειγματική βασιζόμενη στη συναίσθηση του καθήκοντος και όχι στο φόβο τιμωρίας.</span></p>

Η διοίκηση της Σχολής Ευελπίδων από τον Σπύρο Μήλιο (1840 - 1844)

Στις 8 Φεβρουαρίου 1840, όταν ο Εδ. Ράΐνεκ απαλλάχθηκε από τα καθήκοντα του, ή διοίκηση της Σχολής Ευελπίδων ανατέθηκε στον Αντισυνταγματάρχ...

Read more »

“Νικηταράς ο Τουρκοφάγος”-Σε μισή χρονιά είχε καθαρίσει 300 Τούρκους.

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><a href="https://1.bp.blogspot.com/-NKu7Draw4Z0/YYLM1kby4lI/AAAAAAAAaiA/J0f0z8QVdbshCQJ9yERw0rRZjswN1HNXgCLcBGAsYHQ/s394/Screenshot_347%2B%25281%2529.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="253" data-original-width="394" height="410" src="https://1.bp.blogspot.com/-NKu7Draw4Z0/YYLM1kby4lI/AAAAAAAAaiA/J0f0z8QVdbshCQJ9yERw0rRZjswN1HNXgCLcBGAsYHQ/w640-h410-rw/Screenshot_347%2B%25281%2529.png" width="640" /></a></b></span></div><span style="font-size: large;"><b><br />Νικηταράς ο Τουρκοφάγος</b></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Όλοι οι μεγάλοι της Επανάστασης του 1821, Κολοκοτρώνης, Νικηταράς, Καραϊσκάκης, Ανδρούτσος, Μακρυγιάννης, Πλαπούτας, Καποδίστριας, αντιμετώπισαν την εχθρότητα του νέου ελληνικού κράτους των ξένων προστατών και των γραικύλων. Θα περιοριστούμε στον Νικηταρά (Νικήτας Σταματελόπουλος, 1877 – 1849) ανηψιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη:</span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-FJ-I3kRw4fI/YYLMpwVZ9oI/AAAAAAAAah8/McaMuxdMzgAqvSCCwNBxWyUTZvyrKAF6ACLcBGAsYHQ/s700/Nikitaras_spathi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="370" data-original-width="700" height="338" src="https://1.bp.blogspot.com/-FJ-I3kRw4fI/YYLMpwVZ9oI/AAAAAAAAah8/McaMuxdMzgAqvSCCwNBxWyUTZvyrKAF6ACLcBGAsYHQ/w640-h338-rw/Nikitaras_spathi.jpg" width="640" /></a></div><br /><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Ο Νικηταράς ήταν ανδρείος καπετάνιος, δίκαιος και γενναιόψυχος, γι’ αυτό και τον λάτρευαν οι στρατιώτες του. </b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ο Γερμανός φιλέλληνας ιατρός Bojons, εντυπωσιασμένος από την προσωπικότητα του Νικηταρά γράφει: «Και ο τελευταίος από τους ανθρώπους του είναι πλουσιότερος από αυτόν. Δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για λάφυρα. Αγωνίζεται μόνο για την ελευθερία. Το θάρρος του είναι ακαταδάμαστο. Ρίχνεται στη μάχη ασυγκράτητος. Πρώτος αρχίζει, τελευταίος τελειώνει. Και τον πασά αν σκοτώσει δεν σταματάει ώσπου να μην απομείνει ούτε ένας εχθρός.<b> Ο ίδιος μου είπε πως μέσα σε μισό χρόνο σκότωσε πάνω από 300 Τούρκος. Γι’ αυτό τον ονόμασαν Τουρκοφάγο. Δείχνει στους άλλους μεγαλοψυχία και φιλικά αισθήματα. Τον εκτιμούν όλοι και ο λαός και οι στρατιώτες του».</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Είναι παρατηρήσεως άξιον πως ο Γερμανός εθελοντής C.M. Schrebian, επίσης σκιαγραφεί τον Νικηταρά ως: «Γενναίος και ανιδιοτελής, 50 χρόνων περίπου, μέτριο ανάστημα, γεροδεμένος, αλλά όχι παχύς. Το παρουσιαστικό του και κυρίως οι τρόποι του σου θυμίζουν τους ήρωες της αρχαίας Ελλάδας. Ανάμεσα στους θαρραλέους και στους ριψοκίνδυνους είναι ο πρώτος. Τους ξεπερνάει όλους στην ευστροφία, στη δραστηριότητα και στην ευγένεια, και σου εμπνέει εμπιστοσύνη. Λακωνικός στην ομιλία του που ζωντανεύει από μία ζεστή φωνή, αδράχνει γρήγορα και δυναμικά την κατάσταση, ενώ τα γλυκά γαλάζια μάτια του ερευνούν, προσπαθώντας να διαπεράσουν τον συνομιλητή του. Παντού διακρίνει την κατάλληλη στιγμή και ξέρει να την εκμεταλλευτεί σωστά. Παίρνει αμέσως αποφάσεις και καταστρώνει επιτόπου σχέδια για δράση με τόση γρηγοράδα και σιγουριά που προκαλεί τρόμο στον εχθρό. Οι στρατιώτες τον λατρεύουν. Τους μαθαίνει να τον ακολουθούν στη μάχη για τη δόξα, αλλά και στο δρόμο που καρτερεί ο θάνατος».</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Και γι’αυτόν τον γενναίο και ανιδιοτελή ήρωα ήρθε η σειρά της «ανταμοιβής» από το νεοσύστατο ελληνικό κράτος: Η φυλάκισή του.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-iQxeHQVfxVs/YYLMXrq9BkI/AAAAAAAAah0/ArpBkJm1ApQhdaCFDfvsA__TrhZJwiiCwCLcBGAsYHQ/s650/FB_IMG_1569448723514.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="584" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-iQxeHQVfxVs/YYLMXrq9BkI/AAAAAAAAah0/ArpBkJm1ApQhdaCFDfvsA__TrhZJwiiCwCLcBGAsYHQ/w576-h640-rw/FB_IMG_1569448723514.jpg" width="576" /></a></span></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το 1839 είναι ένας χρόνος αναταραχών για την Ελλάδα. Το ίδιο έτος ως μέλος της «Φιλορθόδοξης Εταιρείας» η αστυνομία επί Όθωνος τον συλλαμβάνει τον Νικηταρά με τη κατηγορία ότι επεδίωκε να δολοφονήσει τον Όθωνα!</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Προφυλακίζεται και δικάζεται. Αθωώνεται αλλά με υπογραφή του Όθωνα οδηγείται και πάλι στις φυλακές Αιγίνης ως επικίνδυνος! Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει η μεγάλη περιπέτεια του ήρωα της επανάστασης. Ο ίδιος αρρώστησε με ζάχαρο το οποίο του κατέστρεψε τα μάτια. Η συμπεριφορά των ξένων – Όθωνα και Βαυαρών – βασάνισε απάνθρωπα εκείνον που έδωσε τη μισή ζωή του πολεμώντας, 30 χρόνια, τους Τούρκους για να ελευθερωθεί το έθνος.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ο Νικηταράς αποφυλακίζεται την 18η Σεπτέμβρη του 1841 με παρέμβαση του Μακρυγιάννη και ο λαός τον αποθεώνει. Ο Νικηταράς βγαίνει από τη φυλακή ως ερείπιο, και η μοίρα τον χτυπάει και πάλι.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>Η κόρη του βλέποντας τον πατέρα της ελεύθερο από τη χαρά της τρελαίνεται.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Την 25η Σεπτεμβρίου του 1849, πέθανε ο ήρωας ζητιανεύοντας στα σοκάκια του Πειραιά. Ετάφη δίπλα στον τάφο του αρχηγού του, του Γέρου του Μοριά, στο Α΄ Νεκροταφείο, και έκτοτε αγνοείται ο τάφος του! Το δε σπίτι όπου γεννήθηκε ο Νικηταράς, ερείπιο μέχρι σήμερα αναστηλώνεται μετά από 200 χρόνια.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το νεότερο Ελληνικό Κράτος δεν μπόρεσε να φροντίσει τον τάφο του αλλά ούτε και τόσα χρόνια να μεριμνήσει για το σπίτι που γεννήθηκε. Αυτή είναι η ανταμοιβή του για την ελευθερία μας. Και σήμερα που η Ελλάδα κινδυνεύει είναι ευκαιρία να ξαναανακαλύψουμε ότι το Είκοσι Ένα παραμένει η συνείδηση του Έθνους.</span></p>

“Νικηταράς ο Τουρκοφάγος”-Σε μισή χρονιά είχε καθαρίσει 300 Τούρκους.

Νικηταράς ο Τουρκοφάγος Όλοι οι μεγάλοι της Επανάστασης του 1821, Κολοκοτρώνης, Νικηταράς, Καραϊσκάκης, Ανδρούτσος, Μακρυγιάννης, Πλαπούτας,...

Read more »

Όταν «έπεσε» η Πόλη- Οι μόλις 7.000 άνδρες του Παλαιολόγου απέναντι στους 150.000 του Μωάμεθ

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><a href="https://1.bp.blogspot.com/-M5ZhIv9HJ4s/YYRY2QHvv1I/AAAAAAAAaow/EIYVBr0Nis8OMCp_BZ5etDks2FegmLhYgCLcBGAsYHQ/s640/panorma1453b%2B%25281%2529.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="430" data-original-width="640" height="430" src="https://1.bp.blogspot.com/-M5ZhIv9HJ4s/YYRY2QHvv1I/AAAAAAAAaow/EIYVBr0Nis8OMCp_BZ5etDks2FegmLhYgCLcBGAsYHQ/w640-h430-rw/panorma1453b%2B%25281%2529.jpg" width="640" /></a></b></span></div><span style="font-size: large;"><b><br />Την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο) ο σουλτάνος Μωάμεθ Β' καταφέρνει μετά από ολιγόμηνη πολιορκία να αλώσει την Κωνσταντινούπολη, πρωτεύουσα βυζαντινής αυτοκρατορίας, της οποίας ηγείτο ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος...</b></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο) ο σουλτάνος Μωάμεθ Β’ καταφέρνει μετά από ολιγόμηνη πολιορκία να αλώσει την Κωνσταντινούπολη, πρωτεύουσα βυζαντινής αυτοκρατορίας, της οποίας ηγείτο ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο). Η άλωση αυτή της Κωνσταντινούπολης, σήμανε και το τέλος της υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Βέβαια, όπως αναφέρει το sansimera.gr, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία μόνο κατ’ όνομα υπήρχε τις παραμονές της Άλωσης. Ήταν περιορισμένη, κυρίως, στην περιοχή γύρω από την Κωνσταντινούπολη και σε κάποιες σκόρπιες περιοχές, όπως το Δεσποτάτο του Μυστρά. Οι θρησκευτικές έριδες, οι εμφύλιες διαμάχες, οι σταυροφορίες, η επικράτηση του φεουδαρχισμού και η εμφάνιση πολλών και επικίνδυνων εχθρών στα σύνορά της είχαν καταστήσει την πάλαι ποτέ Αυτοκρατορία ένα «φάντασμα» του ένδοξου παρελθόντος της.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το Βυζάντιο σ’ εκείνη την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του με την οθωμανική λαίλαπα προ των πυλών του, δεν μπορούσε να ελπίζει παρά μόνο στη βοήθεια της καθολικής Ευρώπης, η οποία όμως ήταν μισητή στους κατοίκους της Κωνσταντινούλης. Η ύπαρξη «Ενωτικών» και «Ανθενωτικών» δίχαζε τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έκανε μία απέλπιδα προσπάθεια, στέλνοντας πρεσβεία στον πάπα Νικόλαο Ε’ για να ζητήσει βοήθεια. Ο Πάπας έβαλε και πάλι ως όρο την Ένωση των Εκκλησιών, αλλά αποδέχθηκε το αίτημα του αυτοκράτορα να στείλει στην Κωνσταντινούπολη ιερείς, προκειμένου να πείσουν τον λαό για την αναγκαιότητα της Ένωσης.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η τελευταία πολιορκία της Κωνσταντινούπολης (γαλλική μινιατούρα, 15ος αιώνας)Οι απεσταλμένοι του Πάπα, καρδινάλιος Ισίδωρος και ο αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης Λεονάρδος, λειτούργησαν στην Αγία Σοφία, προκαλώντας την αντίδραση του κόσμου, που ξεχύθηκε στους δρόμους και γέμισε τις εκκλησίες, όπου λειτουργούσαν οι ανθενωτικοί με επικεφαλής τον μετέπειτα πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «Την γαρ Λατίνων ούτε βοήθειαν ούτε την ένωσιν χρήζομεν. Απέστω αφ’ ημών η των αζύμων λατρεία».</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το μίσος για τους Λατίνους δεν απέρρεε μόνο από δογματικούς λόγους. Η λαϊκή ψυχή δεν είχε ξεχάσει τη βαρβαρότητα που επέδειξαν οι Σταυροφόροι στην Πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, ενώ αντιδρούσε στην οικονομική διείσδυση της Βενετίας και της Γένουας, που είχε φέρει στα πρόθυρα εξαθλίωσης τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας, αλλά και στην καταπίεση των ορθοδόξων στις περιοχές, όπου κυριαρχούσαν οι καθολικοί.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αντίθετα, οι Οθωμανοί φαίνεται ότι συμπεριφέρονταν καλύτερα προς τους χριστιανούς. Πολλοί χριστιανοί είχαν υψηλές θέσεις στην οθωμανική διοίκηση, ακόμη και στο στράτευμα, ενώ κυριαρχούσαν στο εμπόριο. Οι χωρικοί πλήρωναν λιγότερους φόρους και ζούσαν με ασφάλεια. Έτσι, στην Κωνσταντινούπολη είχε σχηματισθεί μία μερίδα που διέκειτο ευνοϊκά προς τους Οθωμανούς. Την παράταξη αυτή εξέφραζε ο Λουκάς Νοταράς με τη φράση «Κρειττότερον εστίν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν».</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Από τις αρχές του 1453 ο Μωάμεθ προετοιμαζόταν για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Με έδρα την Ανδριανούπολη συγκρότησε στρατό 150.000 ανδρών και ναυτικό 400 πλοίων. Ξεχώριζε το πυροβολικό του, που ήταν ό,τι πιο σύγχρονο για εκείνη την εποχή και ιδιαίτερα το τεράστιο πολιορκητικό κανόνι, που είχαν φτιάξει Σάξωνες τεχνίτες. Στις 7 Απριλίου, ο σουλτάνος έστησε τη σκηνή του μπροστά από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού και κήρυξε επίσημα την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η είσοδος του Μωάμεθ Β στην Κωνσταντινούπολη (πίνακας του Ζαν-Ζοζέφ Μπενζαμέν Κονστάντ, 19ος αιώνας)</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ο αγώνας ήταν άνισος για τους Βυζαντινούς, που είχαν να αντιπαρατάξουν μόλις 7.000 άνδρες, οι 2.000 από τους οποίους μισθοφόροι, κυρίως Ενετοί και Γενουάτες, ενώ στην Πόλη είχαν απομείνει περίπου 50.000 κάτοικοι με προβλήματα επισιτισμού.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η Βασιλεύουσα περιβαλλόταν από ξηράς με διπλό τείχος και τάφρο. Το τείχος αυτό, που επί 1000 χρόνια είχε βοηθήσει την Κωνσταντινούπολη να αποκρούσει νικηφόρα όλες τις επιθέσεις των εχθρών της, τώρα ήταν έρμαιο του πυροβολικού του σουλτάνου, που από τις 12 Απριλίου άρχισε καθημερινούς κανονιοβολισμούς.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Οι Τούρκοι προσπάθησαν πολλές φορές να σπάσουν την αλυσίδα που έφραζε τον Κεράτιο κόλπο και προστάτευε την ανατολική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Στις 20 Απριλίου ένας στολίσκος με εφόδια υπό τον πλοίαρχο Φλαντανελλά κατορθώνει να διασπάσει τον τουρκικό κλοιό μετά από φοβερή ναυμαχία και να εισέλθει στον Κεράτιο, αναπτερώνοντας τις ελπίδες των πολιορκούμενων.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ο Μωάμεθ κατάλαβε αμέσως ότι μόνο το πυροβολικό του δεν έφθανε για την εκπόρθηση της Πόλης, εφόσον παρέμεινε απρόσβλητος ο Κεράτιος. Με τη βοήθεια ενός ιταλού μηχανικού κατασκεύασε δίολκο και τη νύχτα της 21ης προς την 22α Απριλίου, περίπου 70 πλοία σύρθηκαν από τον Βόσπορο προς τον Κεράτιο. Η κατάσταση για τους πολιορκούμενους έγινε πλέον απελπιστική, καθώς έπρεπε να αποσπάσουν δυνάμεις από τα τείχη για να προστατεύσουν την Πόλη από την πλευρά του Κεράτιου, όπου δεν υπήρχαν τείχη.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η τελική έφοδος των Οθωμανών έγινε το πρωί της 29ης Μαΐου 1453. Κατά χιλιάδες οι στρατιώτες του Μωάμεθ εφόρμησαν στη σχεδόν ανυπεράσπιστη πόλη και την κατέλαβαν μέσα σε λίγες ώρες. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που νωρίτερα απέκρουσε με υπερηφάνεια τις προτάσεις συνθηκολόγησης του Μωάμεθ, έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Αφού έσφαξαν τους υπερασπιστές της Πόλης, οι Οθωμανοί Τούρκοι προέβησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και εξανδραποδισμούς. Το βράδυ, ο Μωάμεθ ο Πορθητής εισήλθε πανηγυρικά στην Αγία Σοφία και προσευχήθηκε στον Αλλάχ «αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης», όπως αναφέρουν οι χρονικογράφοι της εποχής.</span></p><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="464" src="https://www.youtube.com/embed/JgDupgC2c4Q" title="YouTube video player" width="600"></iframe>

Όταν «έπεσε» η Πόλη- Οι μόλις 7.000 άνδρες του Παλαιολόγου απέναντι στους 150.000 του Μωάμεθ

Την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο) ο σουλτάνος Μωάμεθ Β' καταφέρνει μετά από ολιγόμηνη πολιορκία να αλώσει την Κωνσταντινούπ...

Read more »

Πως ο Νάθαν Ρότσιλντ με μία απάτη απέκτησε τον έλεγχο της ίδιας της τράπεζας της Αγγλίας

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"></span><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Hblutd55mHU/YDuEO_4WrMI/AAAAAAAAXtg/0Q_kPJnaW0QpkMZzuR4lTENv3bJF26A5QCLcBGAsYHQ/s1280/maxresdefault%2B%252812%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-Hblutd55mHU/YDuEO_4WrMI/AAAAAAAAXtg/0Q_kPJnaW0QpkMZzuR4lTENv3bJF26A5QCLcBGAsYHQ/w640-h360-rw/maxresdefault%2B%252812%2529.jpg" width="600" /></a></div><span style="font-size: large;"><br />1815:Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΒΑΤΕΡΛΟ KAI OI ROTSILD</span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">O Ναπολέων αποδρά από την εξορία του και επιστρέφει στο Παρίσι. Γαλλικά στρατεύματα εστάλησαν να τον συλλάβουν, αλλά είχε τέτοιο χάρισμα που οι στρατιώτες συγκεντρώθηκαν γύρω από τον παλαιό τους αρχηγό και τον ανακήρυξαν Αυτοκράτορα για άλλη μια φορά. Ο Ναπολέων επέστρεψε στο Παρίσι σαν ήρωας. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος έφυγε τρέχοντας στην εξορία και ο Ναπολέων ξανακάθισε στο Γαλλικό Θρόνο. Αυτήν τη φορά χωρίς να ριχθεί ούτε ένας πυροβολισμός. Το Μάρτιο του 1815 ο Ναπολέων εξόπλισε ένα στράτευμα, το οποίο ο Δούκας του Ουέλινγκτον(με την χρηματοδότηση του Ρόσιλντ) νίκησε τρεις μήνες αργότερα στο Βατερλό.</span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-cMMUmI1AYxo/YDuE9JW5Y-I/AAAAAAAAXto/iCS2URCXKWsObw14v0A7jjhb-Kjg_QFCQCLcBGAsYHQ/s468/waterloo.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="286" data-original-width="468" height="392" src="https://1.bp.blogspot.com/-cMMUmI1AYxo/YDuE9JW5Y-I/AAAAAAAAXto/iCS2URCXKWsObw14v0A7jjhb-Kjg_QFCQCLcBGAsYHQ/w640-h392-rw/waterloo.jpg" width="640" /></a></div><br /><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το πεδίο της μάχης του Βατερλό βρίσκεται τριακόσια είκοσι χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Παρισιού, στο σημερινό κράτος του Βελγίου. Εκεί ο Ναπολέων δέχθηκε την τελική του ήττα σε μια μάχη όπου χιλιάδες Γάλλοι και Άγγλοι έχασαν τη ζωή τους εκείνη τη μέρα του υγρού καλοκαιριού, τον Ιούνιο του 1815. Τότε, στις 18 Ιουνίου, 74.000 Γάλλοι στρατιώτες συγκρούσθηκαν με 67.000 από τη Βρετανία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Η έκβαση της μάχης ήταν αμφίβολη. Και αν ο Ναπολέων είχε επιτεθεί λίγες ώρες νωρίτερα πιθανώς θα είχε κατακτήσει τη νίκη.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span> </span><span>Άνευ σημασίας όμως. Στο Λονδίνο ο Νάθαν Ρότσιλντ σχεδίαζε πως θα εκμεταλλευόταν την ευκαιρία ώστε να αποκτήσει τον έλεγχο της Βρετανικής χρηματιστηριακής αγοράς. Ο Ρότσιλντ τοποθέτησε ένα έμπιστο πράκτορα, που ονομαζόταν Ρόθγουορθ, στην Βόρεια πλευρά του πεδίου της μάχης, κοντά στην θάλασσα της Μάγχης. Αφού οριστικοποιήθηκε το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ο Ρόθγουρθ αναχώρησε για την Αγγλία. Μετέφερε τα νέα στον Νάθαν Ρότσιλντ 24 ώρες πριν από τον αγγελιοφόρο του Ουέλινγκτον.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ο Ρότσιλντ κατευθύνθηκε βιαστικά στο χρηματιστήριο και πήρε τη συνηθισμένη θέση του μπροστά από την αρχαία κολώνα. Όλα τα μάτια βρίσκονταν, επάνω του.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Όλοί γνώριζαν το θρυλικό δίκτυο επικοινωνιών των Ρότσιλντ. Αν ο Ουέλινγκτον είχε ηττηθεί και ο Ναπολέων ήταν ξανά ο απόλυτος κυρίαρχος της Ευρώπης η οικονομική κατάσταση της Βρετανίας θα είχε “μαύρα χάλια”. Ο Ρότσιλντ φαινόταν μελαγχολικός. Στεκόταν ακίνητος και κατσούφης. Τότε αναπάντεχα άρχισε να πουλάει. Κάποιοι νευρικοί επενδυτές είδαν ότι ο Ρότσιλντ πουλούσε και πίστεψαν ότι αυτό μπορούσε να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: Ο Ναπολέων έπρεπε να ήταν ο νικητής και ο Ουέλινγκτον να είχε ηττηθεί. Η χρηματαγορά κατρακύλησε. Σύντομα όλοι πουλούσαν τα ομόλογα της Βρετανικής κυβέρνησης και όποιες άλλες μετοχές είχαν. Φυσικά οι τιμές έπεσαν κατακόρυφα και τότε ο Ρότσιλντ και οι οικονομικοί του σύμμαχοι άρχισαν να αγοράζουν μυστικά μέσω αντιπροσώπων.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Εκατό χρόνια αργότερα οι Τάϊμς της Νέας Υόρκης δημοσίευσαν μια ιστορία, η οποία αναφερότανε στον εγγονό του Νάθαν Ρότσιλντ, ο οποίος είχε προσπαθήσει να εξασφαλίσει μια δικαστική απαγόρευση της κυκλοφορίας ενός βιβλίου για αυτήν την ιστορία. Η οικογένεια Ρότσιλντ αμφισβητούσε την πραγματικότητα της ιστορίας και θεωρούσε το βιβλίο λιβελογράφημα. Αλλά το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση των Ρότσιλντ και τους καταδίκασε στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το πλέον ενδιαφέρον σημείο της ιστορίας είναι ότι μερικοί συγγραφείς υποστηρίζουν ότι μια μέρα μετά τη μάχη του Βατερλό και μέσα σε λίγες ώρες ο Νάθαν Ρότσιλντ και τα φίλα προσκείμενα του οικονομικά συμφέροντα εξουσίαζαν όχι μόνο το χρηματιστήριο αλλά και την ίδια την τράπεζα της Αγγλίας. Μια ενδιαφέρουσα ιδιαιτερότητα, που είχε μια κατηγορία ομολόγων της βρετανικής κυβέρνησης ήταν ότι ήταν μετατρέψιμα σε μετοχές της Τράπεζας της Αγγλίας. Οι επιγαμίες με τους Μοντεφιόρε, τους Κοέν και τους Γκόλτνσμιθ , τραπεζικές οικογένειες που ιδρύθηκαν στην Αγγλία έναν αιώνα πριν τους Ρότσιλντ, εμπλούτισαν τον οικονομικό έλεγχο που ασκούσε ο Ρότσιλντ. Αυτός ο έλεγχος εδραιώθηκε ολοκληρωτικά ύστερα από το Νόμο του Πήλ για τις Τράπεζες το 1844. Αν όντως ή όχι η οικογένεια Ρότσιλντ απέκτησε μαζί με τους οικονομικούς της συμμάχους τον αδιαμφισβήτητο έλεγχο της Τράπεζας της Αγγλίας (της πρώτης και πλουσιότερης ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας σε ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό κράτος) με αυτό τον τρόπο ένα πράγμα είναι σίγουρο: στα μέσα του 19ου αιώνα οι Ρότσιλντ ήταν η πλουσιότερη οικογένεια στον κόσμο. Επίσης εξουσίαζαν μια πλειάδα μικρότερων σε δύναμη οικογενειών όπως οι Βάρμπουργκ και οι Σιφφ που συνέδεσαν τον υπερμεγέθη πλούτο τους σ’ αυτόν των Ρότσιλντ.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Πραγματικά το υπόλοιπο του 19ου αιώνα είναι γνωστό σαν “η εποχή των Ρότσιλντ”. Ένας συγγραφέας, ο Ιγνάτιος Μπάλλα, υπολόγισε το 1913 την ατομική τους περιουσία σε πάνω από δύο δισεκατομμύρια δολάρια. Καταλάβετε το! η αγοραστική δύναμη του δολαρίου της εποχής ήταν πάνω από 1000% της σημερινής. Παρά τον υπερβολικό πλούτο η οικογένεια γενικά καλλιέργησε μια διακριτική ατμόσφαιρα αφάνειας και ανωνυμίας. Αν και η οικογένεια ελέγχει χιλιάδες τράπεζες, βιομηχανικές, εμπορικές, μεταλλευτικές και τουριστικές επιχειρήσεις, μόνο μια χούφτα μέλη της φέρουν το όνομα Ρότσιλντ.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Με το τέλος του 19ου αιώνα ένας ειδικός υπολόγισε ότι η οικογένεια Ρότσιλντ είχε υπό τον έλεγχο της τον μισό πλούτο του πλανήτη.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ανεξάρτητα με την έκταση της τεράστιας περιουσίας τους είναι λογικό να υποθέσουμε ότι το ποσοστό συμμετοχής τους στον παγκόσμιο πλούτο έχει αυξηθεί δραματικά από τότε καθώς η δύναμη γεννά την όρεξη για περισσότερη δύναμη. Αλλά από τις αρχές του 20ου αιώνα οι Ρότσιλντ έχουν προσεκτικά καλλιεργήσει την αντίληψη ότι η δύναμη τους κατά κάποιο τρόπο φθίνει έστω και αν ο πλούτος τούς, όπως και αυτός των οικονομικών συμμάχων τους, αυξάνει όπως και ο έλεγχος του ασκούν στις τράπεζες, στις καταχρεωμένες επιχειρήσεις, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους πολιτικούς και τα κράτη. Παντού, έχοντας διάμεσους πληρεξουσίους, αντιπροσώπους και διαπλεκομένα διευθυντήρια που “συγκαλύπτουν τον πραγματικό τους ρόλο.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><a href="https://xrisiavgi.com/enimerosi/istoria-politismos/862-pos-o-nathan-rotsilnt-me-mia-apati-apektise-ton-elegxo-tis-idias-tis-trapezas-tis-agglias">πηγη</a><br /></span></p>

Πως ο Νάθαν Ρότσιλντ με μία απάτη απέκτησε τον έλεγχο της ίδιας της τράπεζας της Αγγλίας

1815:Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΒΑΤΕΡΛΟ KAI OI ROTSILD O Ναπολέων αποδρά από την εξορία του και επιστρέφει στο Παρίσι. Γαλλικά στρατεύματα εστάλησαν να τον ...

Read more »